La realidad es como siempre un poco decepcionante. Hubo té y limón, pero mi mente no se siente con ánimos de Flaubert y las cartas siguen esperando al momento más adecuado. Suenan Kings of Convenience porque los necesitaba y Antía me ha prometido Twin Peaks cuando llegue del trabajo. ¡Y después House!, dijo. Pero House es tan tarde.
Ahora piensas que estoy triste y enfadada con todos los virus de mi cuerpo y te ríes de mis ensoñaciones alérgicas y febriles. Pero tampoco es cierto. Vivo en un mundo extraño en el que mis teorías se cumplen (que es lo único que necesito para ser feliz). Si me corto una mano y veo sangre me mareo y me tengo que tumbar, pero a la vez soy consciente de la imagen, a la vez estoy en el mundo paralelo en el que esa sangre es bella y no algo que me hace sentir mal. Si estornudo veo las gafas en el suelo y un mundo adorable en el que ser un personaje de Belle and Sebastian o Todd Solondz o un cómic moderno no es sufrir.
O me convenzo de que el sufrimiento curte porque lo dijo un hombre sabio y lo aprendí con una película indie.
Y me deslizo por este mundo flotante en el que todo es hierba verde y cielo azul o nieve y niños que miran a su alrededor y se encogen de extrañeza.
(Porque al final, todos lo sabemos, al final son los que triunfan).
Which Belle & Sebastian Song Character are You? |
![]() |
5 tortugas:
A min encáaaantame a idea de sofá e mantiña, como ben te comprobado. Agora que chega o frío é como mellor se está, na casa, comendo galletas ricas (marca eroski), vendo Twin Peaks e discutindo quen se queda con Truman e quen con Cooper :P
A min esa idea faime taaaan feliz (mesmo sen té, sen mocos e sen virus). Encántame evocar esa imaxe de pseudotedio no sofá, sobretodo cando vai frío fóra e estás tapada cunha mantiña e coas zapatillas de andar por casa.
De feito, vai soar triste, pero agora mesmo penso en saír mañán indenait e non me apetece naaaaada :P (mu!)
Yo ya nunca puedo hacer nada q no sea estar con el ordenador
es lo malo de tener una enfermedad
por lo demás me acordé de ti, llevo toda la semana sangrando por la nariz (empiezo a estar preocupada, de hecho)
yo tb soy Judy :(
algo falla
Esa imagen intelectual de la enfermedad es bonita, pero seamos realistas, tener mocos todo el tiempo y dolor de cabeza y sentir el cansancio de forma permanente es una puta mierda (prefiero sofá y mantita, pero sana!! para apreciar del todo esa felicidad sedentaria!)
estar enferma es un asco! (y creçia que ya te había comentado=
Publicar un comentario